Samotność często wynika z lęku przed potencjalnym zranieniem oraz z trudności w nawiązywaniu zaufania – zarówno do siebie jak i do innych ludzi. Wówczas to pojawiają się pytania typu: "Czy zasługuję na miłość?", "Czy jestem wart/a miłości?". Towarzyszy temu często nieśmiałość, niska samoocena i tendencja do wycofania się z życia społecznego.
Te odczucia mogą mieć źródło w przeżytych traumach lub wydarzeniach z przeszłości, ale czasem są tak ukryte, że wpływają na nasze życie ograniczając nasze możliwości. Warto skoncentrować się na pracy z głęboko zakorzenionymi schematami myślowymi, które często znajdują się w naszej podświadomości. Praca ta polega na ich identyfikacji, zrozumieniu i procesie uzdrowienia. Działa to jak klucz do odkrywania, rozumienia i przekształcania tych nieuświadomionych mechanizmów, które mogą nas blokować lub paraliżować.
Osoby samotne często doświadczają tzw. niskiego poczucia własnej wartości, co prowadzi do izolacji
i zamknięcia się w swoim własnym świecie. Często są nieśmiałe, ponieważ obawiają się potencjalnej krytyki lub wyśmiania. W skrajnych przypadkach mogą nawet mieć trudności z wyrażaniem swoich myśli, ponieważ boją się ośmieszenia lub nieakceptacji.
Wiele z tych problemów może mieć głębokie korzenie, które mogą być zbyt przytłaczające, by osoba czuła, że jest w stanie je przezwyciężyć samodzielnie. W takich przypadkach wsparcie bliskich osób jest niezwykle ważne aby pomóc w zmierzeniu się z nimi.
Warto rozważyć terapię indywidualną lub rodzinną aby zgłębić przyczyny swojego podejścia do życia i dążyć do jego zmiany.